پژوهش خبری صدا وسیما:رادیو و تلویزیون شریک لحظه های زندگی افرادند و با پیام های فرهنگی، آموزشی، بهداشتی و … خود مسیر زندگی را به آنها نشان می دهند. همچنین منبع اطلاعات نیز شمرده می شوند و اخبار و اطلاعات را در اختیار مخاطبان خود قرار می دهند.
طی سال های اخیر گستره وسیعی از رسانه های گروهی و شبکه های اجتماعی به وجود آمده که مخاطبان را از هرسو تحت نفوذ خود قرار داده اند و هر کدام درصددند تا فضای بیشتری را در مجموعه سپهر رسانه ای از آن خود کنند و از این طریق بتوانند مخاطبان بیشتری را به سوی خود جلب کنند، رادیو وضعیت خاصی دارد، زیرا این رسانه در گذشته ای نه چندان دور یکی از پرمخاطب ترین رسانه ها بوده و به تدریج و با ظهور رسانه های جدید، برخی از مخاطبان خود را از دست داده است. با این همه، کاهش مخاطب به معنای از میدان به در شدن رادیو نیست، زیرا هر رسانه ای از ویژگی هایی برخوردار است که آن را از سایر رسانه ها متمایز می کند.
اگر رسانه ای بتواند اول از قابلیت های خاص و دوم از قابلیت های عام که رسانه های دیگر هم از آن بهرهمند هستند، نهایت استفاده را بکند، با اطمینان می توان گفت که می تواند جایگاه خود را در نظام نوین ارتباطات بهبود بخشد. لازمه این کار شناخت درست ویژگی ها و همه آن عناصری است که در این رسانه دخیل هستند و یا به عبارت دیگر پاسخگویی سنجیده و درست به زنجیره ارتباطات پنج قسمتی هارولد لاسول (چه کسی؟ چه میگوید؟ از طریق چه رسانه ای؟ خطاب به چه کسی؟ و با چه تاثیری؟) است.
ویژگی هایی رادیو چون بیان کلیات، تخیلی بودن، انعطاف پذیری، تحریف ناپذیری به ویژه در عرصه خبررسانی، در دسترس بودن، سرعت انتقال اطلاعات، ارزان بودن؛ سبب می شود تا ساخت قالب های برنامه ای در آن به طور کامل از سایر رسانه ها متمایز باشد. از سوی دیگر بعضی از قالب های برنامه ای نیز بیشتر به رادیو اختصاص دارد از جمله موسیقی و برنامه های تلفنی. هر چند که تلویزیون از این قالب ها استفاده می کند اما این قالب های برنامه ای بیش از آنکه تلویزیونی باشند رادیویی هستند بنابراین با توجه به قابلیت هایی که رادیو از آن برخوردار است، باز هم می تواند به عنوان یک رسانه تاثیرگذار در عصر ارتباطات، به ویژه عرصه خبر حضور فعال خود را حفظ و حتی آن را تقویت کند.
با توجه به سال هایی که از فعالیت های خبری رسانه ملی در ابعاد گوناگون می گذرد این فعالیت ها باید از دایره تنگ شیوه ها و تکنیکهای قدیمی تولید و انتشار خبر خارج و با اصول، شیوه ها و تکنیک هایی منطبق شود که وظیفه اطلاع رسانی صدا و سیما را با دورانی که به آن “عصر اطلاعات” و “جامعه اطلاعاتی” می گویند هماهنگ و همسو کند.